Rapa Nui, part 1

De landingsbaan is er net zo lang als het eiland breed is. 

Als je uit het toestel stapt moet je nog wel even zelf naar het ontvangstgebouwtje lopen maar dan sta je ook wel bijna meteen in de hoofdstraat van Paaseiland. 

We zijn een weekendje weg!

The airstrip is as long as the Island is wide

When alighting the aircraft you have to walk to the exit of the airport and you are a doorstep away from the main street of Easter Island

We are away for the weekend!

 Bij aankomst worden we verwelkomd met een bloemenkrans

Upon arrival we are greeted with a garland

Het eerste dat opvalt is de enorme kerstroos precies voor de poort.. ;)

The next thing we see outside the airport are bushes of Hellebore.. ;)

Ons huisje is één van drie op een rijtje, het is heel eenvoudig maar heeft een miljonairsuitzicht. We zetten onze koffer neer, trekken een korte broek aan en gaan op zoek naar de fietsenverhuurder.

 We booked a place that was simple but with a splendid view

After leaving our suitcase we leave to search for rental mountain bikes

Het is het licht wat ons overvalt en verbijsterd: het blauw lijkt blauwer, het rood roder en het groen groener. Gauguin wilde schilderen in de Stille Zuidzee voor de kleuren, we begrijpen nu waarom.

It is the light that strikes and bewilders us: the colour blue seems bluer, reds are redder and greens are greener. Gauguin wanted to paint in the South Pacific for the colours, now we understand why.

 

Als we onze fietsen hebben rijden we door het dorp, langs de begraafplaats en volgen we de westkust omhoog. Dit is zo'n begraafplaats waar je wilt liggen, ook al ben je nog niet dood: tussen de stenen zijn meisjes bezig met het verzorgen van de bloemen en overal is uitzicht op een azuren zee. 

 We get our bikes and pedal trough the village and along the west coast. 

We pass a cemetery where some girls are planting new flowers at a grave. 

The location is beautiful with a view on the azure sea

 We volgen het het rotsige pad en moeten langs wilde paarden en tamme koeien; ze zijn ons allemaal goedgezind. Er beweegt geen blad en er is geen wolkje aan de lucht, 

dit wordt vanavond een mooie zonsondergang!

We follow the rocky path along tame cows and wild horses 

There are no clouds in the blue sky, it is going to be a beautiful sunset tonight!

Om half acht komen we samen bij de beelden (Ahu) van het Tahai Ceremonieel Complex om de zon te zien ondergaan; het is er sereen en absurd grappig tegelijk: toeristen van over de hele wereld die in stilte genieten van wat elke dag zo gewoon voor ons is. 

Herman Finkers zei ooit: "de zon gaat zinloos onder, morgen moet ze toch weer op"

Maar nu, zo achter deze beelden, is het toch wat anders.

At 7.30pm we gather at the statues (Ahu) of the Tahai Ceremonial Complex to see the sunset

It is serene and ironic at the same time: tourist from all over the world come to enjoy something that happens daily. But here, at this place, it seems somehow special

 click on the picture for a bigger image

Zodra de zon onder is, steekt de wind op en wordt het koud. We gaan op huis aan. Bij ons huisje is ook nog een klein eethuisje; Raphael laat zien dat-ie net een verse tonijn binnen heeft. Daar maakt-ie dan voor ons eerst een verse ceviche van, en daarna gaat er nog een stuk op de grill.

Immediately after sunset it quickly gets cold and we bike home

We are lucky there is a small restaurant near our place and the cook is cleaning a fresh tuna fish. He makes us a fresh ceviche and a grilled fish.

  

 Het loopt al tegen elven als we doodmoe in bed vallen. 

Het is een ijskoude nacht, buiten stralen de sterren.

Boven ons bed hangt een leuke quilt, gemaakt door de moeder van de eigenaar 

It is nearly 11pm when we fall asleep

The night is very cold with shining stars

Above our bed hangs a pretty quilt made by the owner's mother

Groetjes, Hilde en P